باورهای محدودکننده

فیلبانان تنها با درک یک نکته و به شیوهای بسیار ساده، فیلهای عظیمالجثه را کنترل میکنند. وقتی فیل هنوز بچه فیل است، یک پایش را با طناب محکمی به تنة درختی میبندند. بچه فیل، هرچه تقلا میکند، نمیتواند خودش را آزاد کند. اندک اندک بچه فیل با این تصور عادت میکند که
تنة درخت از او نیرومندتر است.
هنگامی که بچه فیل بزرگ میشود و قدرت شگرفتی مییابد، تنها کافی است ریسمانی نازک به دور پای فیل گره زده شود و به یک نهال کوچک بسته شود. جالب اینکه فیل هیچ تلاشی برای آزاد کردن خودش نمیکند.
همچون فیلها، پاهای ما نیز اغلب اسیر باورهای شکنندهاند، اما از آنجا که در گذشته به قدرت تنة درخت عادت کردهایم، شهامت مبارزه را نداریم.
بی آنکه بدانیم که تنها یک عمل متهورانه ساده... برای دست یافتن ما به موفقیت کافی است!
خیلی جالبه.







فرق است بین دوست داشتن و داشتن دوست
دوست داشتن امری لحظه ایست
ولی داشتن دوست استمرار لحظه های دوست داشتن است . .
یاسر جان من اپم
اینم به افتخارت


سلام













کاش...
میشد حرفهایی رو که تو لحظات دلتنگی داریم یکی به گوش اون کسی میرسوند که دلتنگش هستیم
کاش

کاش ثریاجون
سلام
حالت ؟ شرمنده چند روزی سرم شلوغ بید این مطلب رو کپی کردم وبلاگم با اجازه شما قشنگ بود هر چند قبلا شنیده بودم ولی به هزاران بار شنیدنش می ارزه بر خلاف بعضی حرفا که فقط ارزش یک بار شنیدن را دارن
یا علی