سلام من به غنچه ای که صبحدم ، به خنده باز می شود . . .

خداوندا دوستانی دارم که روزگار ، فرصت دیدارشان را کمتر نصیبم میگرداند ،
اما تو خود میدانی که یادشان در دلم جاوید است ، دوستانی که رسمشان معرفت ،
کردارشان جلای روی و یادشان صفای دل است ،
پس آنگاه که دست نیاز سوی تو بر می آورند ،
پر کن دستشان را از آنچه که در مرام خدایی توست