قاصدک

قاصدک

قاصدک غم دارم   غم آوارگی و دربدری

غم تنهایی و خونین جگری

قاصدک وای به من، همه از خویش مرا می‌رانند

همه دیوانه و دیوانه‌ترم می‌خوانند

مادر من غم‌هاست

مهد گهواره من ماتم‌هاست

قاصدک دریابم! روح من عصیان زده و طوفانیست.

آسمان نگهم بارانیست- قاصدک غم دارم-

غم به اندازه‌سنگینی عالم دارم

قاصدک غم دارم،

غم من صحراهاست افق تیره او ناپیداست

قاصدک، دیگر از این پس منم و تنهایی و

 به تنهایی خود در هوس عیسایی و به عیسایی خود منتظر معجزه‌ای غوغایی.

قاصدک! زشتم من، زشت چون چهره سنگ خارا 

 زشت مانند زال سفید

قاصدک حال گریزش دارم

می‌گریزم به جهانی که در آن پستی نیست

پستی و مستی و بد مستی نیست

می‌گریزم به جهانی که مرا ناپیداست

شاید آن نیز فقط یک رویاست